Οσα χρόνια κι αν κυλήσουν, όσες μεταρρυθμίσεις και αν γίνουν, στο προσκήνιο παραμένουν κρίσιμα ζητήματα, όπως η καθυστέρηση στην εκδίκαση πολιτικών και ποινικών υποθέσεων, που φτάνει μέχρι αρνησιδικίας. Και όταν βλέπεις στην πράξη την καθυστέρηση στην απονομή της Δικαιοσύνης, τότε πώς μπορείς να αδικήσεις τους πολίτες οι οποίοι αισθάνονται ότι δεν πρόκειται να βρουν το δίκιο τους στα δικαστήρια; Κι όταν το κοινό περί δικαίου αίσθημα δεν ικανοποιείται, σημαίνει ότι το δικαιικό σύστημα δεν λειτουργεί στη χώρα με τρόπο τέτοιο ώστε να εμπνέει εμπιστοσύνη στον πολίτη. Με αποτέλεσμα να διαχέεται στην κοινωνία η εντύπωση πως η Δικαιοσύνη είναι τυφλή... αλλά σε φαινόμενα διαπλοκής και διαφθοράς. Εξάλλου η βαθιά ηθική κρίση -εκτός της οικονομικής- που βιώνουμε, οφείλεται και στην αδυναμία των θεσμών της Πολιτείας να υπερασπιστούν τις αρχές ενός κράτους δικαίου. Και η αδικαιολόγητη καθυστέρηση απονομής της Δικαιοσύνης πλήττει το κύρος και την αποτελεσματικότητά της, ενώ επιβραβεύει την ανομία και παράλληλα δίνει άλλοθι για συμπεριφορές αυτοδικίας. 

Βέβαια, θα ήταν λάθος για τις δυσλειτουργίες του συστήματος να πετροβολούμε συλλήβδην τους δικαστικούς λειτουργούς. Ειδικά όταν τα αίτια για τις παθογένειες του χώρου είναι διαχρονικά και δομικά. Γεγονός που κάνει αναγκαία τη λήψη νομοθετικών μέτρων που να ανταποκρίνονται στις σημερινές ανάγκες για την εύρυθμη λειτουργία της Δικαιοσύνης. Ηδη, πάντως, γίνεται μια προσπάθεια για να σταματήσουν οι αδικαιολόγητες αναβολές. Ωστόσο αν δεν υπάρξει ουσιαστική αναμόρφωση του δικαστικού συστήματος, δύσκολα θα υπάρξουν ικανοποιητικά αποτελέσματα.